Op basis van onze ervaring met het natuurlijke middel palmitoylethanolamide en de door ons ontwikkelde lokale pijnstillende creme's bij chronich onbegrepen vaginale pijnen hebben we het volgende behandelprotocol ontwikkeld. Het protocol is gebaseerd op maximale pijnvermindering met minimale bijwerkingen.

Het behandelprotocol voor chronische onbegrepen vaginale en vulvaire pijnen, vulvodynie

Het behandelprotocol voor chronische onbegrepen vaginale en vulvaire pijnen (vulvodynie) bestaat uit het supplement palmitoylethanolamide (PEA) en lokale pijnstillende creme’s die we samen met een apotheker ontwikkeld hebben. Het vaginale gel met PEA hebben we ook een tijd ingezet, maar daar waren de meningen wat verdeeld over, en inmiddels is het in Nederland niet meer op de markt, maar wel een creme.

De basis van onze behandeling is:

1. Lokale creme’s (zie onder), de arts moet een recept hiervoor schrijven, zie producten op www.stopdepijn.com.

2. Ten minste 60 dagen drie maal daags het supplement met de natuurlijke pijnstiller en ontstekingsremmer palmitoylethanolamide

Bij te weinig resultaat wendt u zich tot uw arts, een natuurarts of natuurgeneeskundig therapeut.

Amitriptyline creme in INP basis als fall back bij vaginale pijnen

Als het bovenstaande te weinig pijnstillende effecten heeft, voegen we vaak een zelf ontwikkelde amitriptyline of een andere creme toe, die vaginaal ook toe te dienen zijn.

Deze creme’s worden door specialisten in de VS ook voorgeschreven, maar waren hier niet te krijgen. Daar heeft ons instituut een einde aan gemaakt. Onze pijnstillende creme is speciaal ontwikkeld met het oog op dit soort moeilijk te behandelende pijnen.

Aanvragen pijnstillende cremes op INP basis

In ons instituut hebben we een hele serie speciale cremes in een speciale basis (de INP basis) ontwikkeld om ernstige pijnen te behandelen via de huid, op basis van o.a. ketamine, baclofen en gabapentine. Elke patient kan bij ons een eerste consult aanvragen, zodat onze apotheker voor u de creme kan afleveren. De cremes in INP basis worden vergoed door de ziektekostenverzekeraars.

Prof. dr. Jan M. Keppel Hesselink, arts-pijnbehandelaar, september 2011, revisie november 2011, revisie februari 2013

The post Behandelprotocol voor chronische onbegrepen vaginale en vulvaire pijnen (vulvodynie) appeared first on Neuropathische pijn.

Geen enkele patient is vergelijkbaar met een andere, en dat geldt al helemaal voor patienten met neuropathische pijnen. Er zijn veel verschillende mogelijkheden om de pijn te behandelen, maar op basis van onze ervaring blijkt dat je elke keer weer met de individuele patient een soort ontdekkingsreis moet gaan maken, welke middelen of behandelingen daadwerkelijk zinvol zijn.

Om een indruk te geven van de stand van zaken anno eind 2009 het volgende citaat:

Recent publications have confirmed the efficacy of tricyclic antidepressants, gabapentin, pregabalin, opioids, and tramadol for various neuropathic pain conditions. Selective serotonin noradrenaline reuptake inhibitors have been found to reduce pain in painful neuropathy. The new anticonvulsant lacosamide may have some effect in painful polyneuropathy, whereas levetiracetam has failed to relieve postmastectomy and spinal cord injury pain. The role of the old anticonvulsant phenytoin is still unsettled. A recent trial has found an effect of cannabinoids also in peripheral neuropathic pain.[1]

Een van de behandelvormen die wij inzetten, is de neuroacupunctuur. Hier een uitleg:

Prof.dr. Jan M. Keppel Hesselink, MD en DJ Kopsky, MD, versie juli 2009

The post Neuropathische pijn individueel behandelen appeared first on Neuropathische pijn.

Nederlands Bijwerkingen Centrum Lareb , September 2006 

Sensorische stoornissen: paresthesie en neuropathie  

Paresthesie is een stoornis in de gevoelswaarneming waarbij, in afwezigheid van 

externe prikkels (zoals kou, warmte of druk), spontane jeuk of tintelingen worden 

waargenomen. Daarnaast kan een veranderde gewaarwording op van temperatuur 

en tast optreden. Paresthesie kan bovendien een uiting zijn van neuropathie. 

Chronische paresthesie kan een symptoom zijn van onderliggende neurologische 

ziektes of zenuwbeschadiging. Paresthesie kan ook optreden in de vorm van 

elektrische stroomstootjes, er wordt dan gesproken van ‘shocklike’ paresthesie.  

Het verzorgingsgebied van de gevoelszenuwen kent een sterke overlap. Hierdoor 

veroorzaakt een partiële lesie van een zenuw of wortel slechts partiële 

sensibiliteitsuitval. Dit kan gepaard gaan met paresthesieën en met hyperpathie, 

oftewel een versterkt waarnemingsgevoel. Prikkels in een hyperpathisch gebied 

worden als branderig of schrijnend ervaren; de pijngewaarwording is vaak 

vertraagd en treedt op in een groter huidgebied dan waar de pijnprikkel is 

toegediend. Daarnaast kan er summatie van de pijngewaarwording optreden, 

waarbij een aantal achtereenvolgende prikkels van gelijke intensiteit een steeds 

sterkere pijngewaarwording veroorzaakt. [1]   

Bij neuropathie is sprake van een beschadiging van een zenuw. Neuropathie kan 

gepaard gaan met krachtsverlies en atrofie van de spieren, spierzwakte, 

prikkelings- of uitvalsverschijnselen en spontane pijnen die ontstaan zonder 

uitlokking. [2] Neuropathische pijn of neuralgie is een verzamelnaam voor 

pijnklachten die optreden in de loop van een perifere- of hersenzenuw, zoals het 

carpaal tunnel syndroom of trigeminus neuralgie.  

Perifere neuropathie is chronisch en ontwikkelt zich vaak in enkele maanden tijd. 

[3] Geneesmiddelgebruik is een belangrijke oorzaak voor het optreden van 

paresthesie en neuropathie. [1] Geneesmiddel-geïnduceerde neuropathie kan 

moeilijk te herkennen zijn omdat het zeldzaam is en ook na jarenlang 

medicatiegebruik op kan treden. Bovendien verdwijnt het niet direct na het staken 

van het geneesmiddel en is het soms irreversibel. [4]  

Het meeste geneesmiddelgebruik dat geassocieerd is met neuropathie is dosis 

gerelateerd. [4] Er zijn drie typen perifere neuropathie te onderscheiden, welke alle 

drie geneesmiddel-geïnduceerd kunnen zijn. Geneesmiddel-geïnduceerde 

neuropathie is meestal van het axonale type. Bij axonale neuropathie treedt 

degeneratie van de axonen (lange uitlopers) op. [2,4]. Bij ongeveer 25% van de 

patiënten met axonale neuropathie wordt geen duidelijke oorzaak gevonden. [3] 

Als deze neuropathie geneesmiddel-geïnduceerd is, ontstaan de klachten meestal 

weken tot maanden na  eerste blootstelling aan het geneesmiddel. Omdat de 

schade alleen in het axon optreedt, herstelt deze vorm van neuropathie meestal 

geheel wanneer het geneesmiddel gestaakt wordt. [4] Het herstel kan variëren.  

Een tweede vorm van neuropathie is die op basis van celdood. Deze vorm van 

neuropathie is irreversibel. Geneesmiddelen die celdood kunnen veroorzaken zijn 

bijvoorbeeld cisplatine, oxaliplatine en thalidomide. [4]  

Een derde vorm van neuropathie is demyeliniserende neuropathie. Dit type 

neuropathie komt alleen bij bepaalde geneesmiddelen voor, zoals amiodaron en 

mogelijk bij TNFalfa-remmers.  [4]   

Andere oorzaken van sensorische stoornissen 

Sensorische stoornissen zoals paresthesiëen kunnen voorkomen als een 

symptoom van een groot aantal ziektebeelden, waaronder transient ischaemic 

attacks (TIAs), multiple sclerose, epilepsie, migraine en ook als gevolg van 

diabetes mellitus of een trauma, bijvoorbeeld afknelling (een slapend been). [1,5] 

Afhankelijk van een mogelijke onderliggende ziekte en de ernst van de symptomen 

is diagnostiek door de neuroloog aangewezen. [3]  

Meldingen bij Lareb 

Het Nederlands Bijwerkingen Centrum Lareb heeft tot 18 juli 2006 meer dan 800 

meldingen van paresthesie ontvangen als vermoede bijwerking van een 

geneesmiddel. De meeste meldingen van paresthesie betroffen de SSRIs 

(alsmede de SSNRI’s venlafaxine en mirtazapine) en cholesterolsyntheseremmers. 

Daarnaast heeft Lareb meldingen ontvangen van paresthesie bij selectieve 

bètablokkers, protonpompremmers, ACE-remmers, calcium-antagonisten, 

itraconazol, mefloquine, nitrofurantoïne, angiotensine-II-receptor-antagonisten en 

NSAIDs. 

Neuropathie werd tot 18 juli 206 meer dan 150 maal bij Lareb gemeld met als 

belangrijkste verdachte geneesmiddelen de cholesterolsyntheseremmers en 

immunosuppressiva. Daarnaast heeft Lareb ook meldingen ontvangen van  

neuropathie bij het gebruik van itraconazol, nitrofurantoïne, mefloquine, amiodaron 

en cytostatica.  

SSRIs en SSNRIs (venlafaxine en mirtazapine) 

Lareb ontving tot 18 juli 2006 meer dan honderd meldingen van paresthesie bij de 

SSRIs, venlafaxine en mirtazapine. Van deze meldingen werd in bijna 40% van de 

patiënten het antidepressivum gestaakt. Op het moment van melden was een 

derde hersteld en ruim 10% (nog) niet hersteld na staken. In iets meer dan de helft 

van de meldingen was de afloop onbekend.  

Bij ongeveer een derde van de meldingen werd het geneesmiddel doorgebruikt in 

dezelfde dosering. Van deze patiënten herstelde 10% wel, en ruim een kwart niet, 

van paresthesie. Ook hier was in meer dan de helft van de gevallen de afloop 

onbekend. Van neuropathie bij het gebruik van SRRI’s, venlafaxine en mirtazapine 

zijn tot op heden enkele meldingen bij Lareb gedaan.  

Voor nagenoeg alle SSRIs wordt paresthesie beschreven in de officiële 

productinformatie. [6]  Zowel na starten als na staken kan paresthesie optreden. 

Mogelijk heeft dit bij starten met een SSRI te maken met een tijdelijk te hoge 

concentratie serotonine. Meestal verdwijnt de paresthesie binnen twee tot drie 

weken bij continueren van de therapie met de desbetreffende SSRI. [7]   

Paresthesie als ontwenningsverschijnsel bij het afbouwen van de therapie treedt 

meestal binnen vijf dagen na staken op en kan weken aanhouden. In de meeste 

gevallen zou dit reversibel zijn. [6,7]  

Statines  

Paresthesie bij het gebruik van statines werd bijna vijftig maal gemeld tot 18 juli 

2006. Bij ruim 60% van de statinegebruikers (30 patiënten) met paresthesie werd 

de statine gestaakt.  

Bij twee patiënten werd de dosis van de statine verlaagd vanwege het optreden 

van paresthesie. Beide patiënten waren herstellende. Bij de overige meldingen van 

paresthesie bij statines is onbekend of het geneesmiddel gestaakt is. Van 

neuropathie bij statinegebruik ontving Lareb een twintigtal meldingen. 

Bij vrijwel alle statines is paresthesie of neuropathie beschreven als bijwerking in 

de officiële productinformatie. [6] Het optreden van neuropathie zou reversibel zijn, 

hoewel er gevallen van persisterende neuropathie bekend zijn. Een exact 

werkingmechanisme voor het ontstaan van paresthesie en neuropathie is nog 

onbekend. Gesuggereerd wordt dat door een cholesterolverlaging eveneens een 

verlaging van de spiegels van het co-enzym Q (ubiquinon) optreedt. Dit anti- 

oxidans is nodig voor bepaalde processen in de mitrochondrieën en deze 

processen zijn weer betrokken bij de energieproductie van neuronen en 

dwarsgestreepte spieren.  [4,5] Gezien het grote aantal gebruikers van statines en 

het relatief kleine aantal casus van neuropathie dat in de literatuur bekend is, gaat 

het waarschijnlijk om een zeldzame bijwerking. [4]  

Tot slot 

Paresthesie en neuropathie kunnen onder andere het gevolg kan zijn van 

geneesmiddelgebruik dat na jarenlang gebruik op kan treden. Het is daarom 

belangrijk om aan de mogelijkheid van een bijwerking te denken, zeker als een van 

bovenstaande geneesmiddelen wordt gebruikt. Omdat paresthesieën en 

neuropahtieën uiteindelijk invaliderend kunnen zijn maar aanvankelijk reversibel, 

wordt nader onderzoek door de behandelend arts aanbevolen. 

Nederlands Bijwerkingen Centrum Lareb, September 2006  

Referenties   

1.  Oosterhuis HJGH.  Klinische neurologie. 12 ed.  1995. 48, 150, 297, 331, 369, 

377, 392p. 

2.  Bannister R.  Brain’s clinical neurology. 6 ed.  1985. 416p. 

3.  Hughes RA. Peripheral neuropathy. BMJ 2002;324(7335):466-9. 

4.  Peltier AC, Russell JW. Advances in understanding drug-induced neuropathies. 

Drug Saf 2006;29(1):23-30. 

5.  Langen de J, Puijenbroek van EP. HMG-CoA-reductase inhibitors and 

neuropathy. N Engl J Med 2006; 

6.  1B-teksten SSRIs en cholesterolsyntheseremmers. (version date 16-6-2006) 

http://www.cbg-meb.nl/nl/prodinfo/index.htm. 

7.  Praharaj SK. Serotonin reuptake inhibitor induced sensory disturbances. Br J 

Clin Pharmacol 2004;58(6):673-4. 

Prof.dr. Jan M. Keppel Hesselink, MD en DJ Kopsky, MD, versie juli 2009

Gerelateerde artikelen

The post Neuropathie als bijwerkingen van geneesmiddelen appeared first on Neuropathische pijn.

 Ontstekingsproducten, de proinflammatoire cytokines worden bij dunne vezel neuropathie  (small fiber neuropathy) in de huid gevonden op die delen waar de patient het meeste pijn heeft.

Deze nieuwe bevindingen (2010) helpen begrijpen dat dunne vezel neuropathie niet zomaar iets is, omdat er op het EMG en bij het zenuwgeleidingsonderzoek geen afwijkingen gezien worden. Daarmee is nu duidelijk geworden dat dunne vezel neuropathie, net zoals vele andere pijnlijke neuropathievormen een soort ontsteking is van de perifere zenuwcellen.

Dunne Vezel Neuropathie (DVN): inflammatorische neuropathische pijn

 In een mooie zogenaamde case-control studie werd gezien dat bij 24 patienten ten opzichte van gezonde vrijwilligers afwijkingen gevonden werden in de huid en in het bloed. Via een huidbiopt en via het onderzoeken van de ontstekingscellen in het bloed vonden de Duitse onderzoekers dat: 

Elevated local proinflammatory cytokines may be involved in the pathophysiology of pain in length-dependent small fiber neuropathy. These findings suggest a potential therapeutic role of locally applied cytokine inhibitors. [1]

Dunne vezel neuropathie: een mutatie 

We begrijpen nog steeds niet veel van dunne vezel neuropathie. [2] Een deel van de patienten lijkt toch een mutatie te hebben van een speciaal ionkanaal, waardoor de prikkelbaarheid van de DRG cellen toeneemt, het SCN9A gen. Dat komt eechter maar in een op de vijf patienten voor, en kan dus niet alles verklaren.

Dunne vezel neuropathie: stoornis van microvascularisatie

Maar de dunne vezel neuropathie bij diabetes heeft vermoedelijk weer een andere oorzaak, namelijk onder anderen een stoornis in de microvascularisatie. [3] Ook de regeneratie processen zijn gestoord. [4]

Pijnstillende creme’s bij dunne vezel neuropathie

Onze ingangshoek is de bereiding en ontwikkeling van pijnstillende cremes. Een nieuwe loot aan de stam van onze cremes is een pijnstillende en ontstekingsremmende creme, die we momenteel onder ontwikkeling hebben (anno 2012). Zie verder op www.stopdepijn.com 

Juni 2010, Prof. dr. Jan M. Keppel Hesselink, arts-farmacoloog, revisie juni 2012

The post Dunne vezel neuropathie is een ontsteking appeared first on Neuropathische pijn.

Monoklonale gammopathie 

Een moeilijk woord: de monoklonale gammopathie. Dat is een aandoening waarbij in het bloed of in de urine bepaalde antilichamen gevonden worden, de zogenaamde monoklonale immunoglobulinen (M-proteïnen = paraproteïnen).

Bij een M-proteïne (paraproteïne) is er sprake van een immunoglobuline afkomstig van bepaalde witte bloedcellen, de B-lymfocyten of de plasmacellen.

Verhoogde concentraties paraproteines worden o.a. aangetroffen bij het multipel myeloom, de macroglobulinemie (ziekte van Waldenström), bij non-Hodgkin-lymfomen, chronische lymfatische leukemie en bij amyloidose.

Men spreekt van een Monoclonal Gammopathy of Undetermined Significance (MGUS) waarbij de bovenstaande oorzaken voor de aanwezigheid van een monoklonale gammopathie, zoals het multipel myeloom of amyloidose, zijn uitgesloten. 

Neurpathievormen bij dit soort stoornissen van het immuunsysteem worden ook wel  ‘Dysimmune neuropathies’ genoemd.[1]

Daarvan onderscheiden we er 4: 

1. Het Guillain-Barré syndroom (GBS),
2. De chronische inflammatoire demyeliniserende polyradiculoneuropathy (CIDP),
3. De multifocale motorische neuropathie, en de
4. Polyneuropathie geassocieerd met de anti-MAG eiwitten (myelin-associated-glycoproteine), de IgM monoclonale gammopathie. 

Iets over de anti-MAG neuropathie

Het anti–myelin–associated glycoprotein (MAG) bij deze neuropathie leidt bijvoorbeeld tot ernstige motorische symptomen, en zelfs tot spieratrofie, en het klinische beeld lijkt in die gevallen sterk op het beeld dat we kennen bij de ziekte van Charcot–Marie–Tooth. In biopsies van de nervus suralis vindt men lesies in het myeline en aanwijzingen voor neerslagen van IgM antilichamen. 

Behandeling van deze gammopathievormen vindt plaats in gespecialiseerde centra met een veelheid van farmaca. [2]

The post Polyneuropathie en gammopathie appeared first on Neuropathische pijn.

AMAN: misschien een immuunziekte

We denken dat de acute verlamming komt omdat die lange vezels aangedaan worden, maar dat is niet altijd even duidelijk. [1] Er zijn aanwijzingen dat de stoornis samenhangt met een ontsporing van het immuunsysteem. [2] Ook tijdens de behandeling met immuunonderdrukkende middelen kan deze aandoening optreden. [3]

Bij deze vorm van acute verlamming gaat meestal een infectie met een bepaalde bacterie vooraf, die vooral in de maag en de darmen aanwezig is. [4]

Herstel neuropathie: meestal vanzelf 

Het herstel is meestal relatief snel, binnen een jaar, maar sommige patienten hebben langer nodig, wel tot 5 jaar. [5]   Toch herstelt deze vorm van de ziekte van Guillain Barre over het algemeen sneller dan de zogenaamde AIDP (zie onder) [6] Maar de patienten die er lang over doen om weer wat te herstellen de eerste 6 maanden na de ziekte, konden uiteindelijk weer zelfstandig lopen. [7]

Verschillende vormen van de ziekte van Guillain Barre 

Er worden verschillende vormen van het syndroom van Guillain Barre onderscheiden:

• Acute inflammatoire demyeliniserende polyradiculoneuropathy ([AIDP],
• Acute motorische axonale neuropathie (AMAN),
• Acute motorische en sensibele axonale neuropathie, en het
• Miller Fisher syndroom.

De neuroloog kan op basis van aanvullend onderzoek, waaronder het EMG en geleidingssnelheden van de zenuwen, een indruk krijgen om welke variant van het syndroom van Guillain Barre het gaat. Natuurlijk speelt daarbij ook een rol welke symptomen voorkomen. [8]

Alle vormen hebben een verschillende manifestatie, verschillende symptomen en verschillende tijden van herstel.

Behandeling

De behandeling is in het ziekenhuis met infusen van immuunglobulines en zogenaamde plasmaferese. [9] [10] Dat zijn de twee behandelingen die het ontstekingsproces dat vermoedelijk achter deze aandoeningen zit, afremt.

Die behandelingen  doen wij niet in ons behandelcentrum. Hiervoor is het ziekenhuis aangewezen, de afdeling neurologie verzorgt dit meestal.

Auteurs: prof. dr. J.M. Keppel Hesselink en D.J. Kopsky, artsen; versie augustus 2009

Gerelateerde artikelen

The post Acute motorische axonale neuropathy (AMAN) appeared first on Neuropathische pijn.

We geven die 5 abstracts hier integraal weer, te vinden op

http://www.reflexology-research.com/neuropathy.html :

Symptom management and self-care for peripheral neuropathy in HIV/AIDS.

Nicholas PK, Kemppainen JK, Canaval GE, Corless IB, Sefcik EF, Nokes KM, Bain CA, Kirksey KM, Eller LS, Dole PJ, Hamilton MJ, Coleman CL, Holzemer WL, Reynolds NR, Portillo CJ, Bunch EH, Wantland DJ, Voss J, Phillips R, Tsai YF, Mendez MR, Lindgren TG, Davis SM, Gallagher DM.

Brigham and Women’s Hospital, MGH Institute of Health Professions, Boston, MA, USA. *protected email*

Peripheral neuropathy is the most common neurological complication in HIV and is often associated with antiretroviral therapy. As part of a larger study on self-care for symptoms in HIV disease, this study analyzed the prevalence and characteristics of peripheral neuropathy in HIV disease, sociodemographic and disease-related correlates and self-care strategies. A convenience sample of 1,217 respondents was recruited from data collection sites in several US cities, Puerto Rico, Colombia and Taiwan. Results of the study indicated that respondents with peripheral neuropathy (n=450) identified 20 self-care behaviors including complementary therapies, use of medications, exercise and rest and/or elevation of extremities. Ratings of frequency and effectiveness were also included. An activities checklist summarized into five categories of self-care behaviors including activities/thoughts, exercise, medications, complementary therapies and substance was used to determine self-care behaviors. Taking a hot bath was the most frequent strategy used by those with peripheral neuropathy (n=292) and received the highest overall rating of effectiveness of any self-management strategies included in this study at 8.1 (scale 1-10). Other self-care strategies to manage this symptom included: staying off the feet (n=258), rubbing the feet with cream (n=177), elevating the feet (n=236), walking (n=262), prescribed anti-epileptic agent (n=80), prescribed analgesics (n=84), over-the-counter medications (n=123), vitamin B (n=122), calcium supplements (n=72), magnesium (n=48), massage (n=156), acupuncture (n=43), reflexology (n=23) and meditation (n=80). Several behaviors that are often deemed unhealthy were included among the strategies reported to alleviate peripheral neuropathy including use of marijuana (n=67), cigarette smoking (n=139), drinking alcohol (n=81) and street drugs (n=30).

PMID: 17364396

Plantar pressure in Chinese patients with diabetes

"Chinese Journal of Diabetes>> 2002 05  Zhang Jianhua, Zhang Mu-hun, Gang Yuan 

Understanding of the purpose of the Chinese people with diabetes to change the dynamic plantar pressure and its relationship with peripheral neuropathy. The use of methods developed by the dynamic plantar pressure measurement, detection of 58 normal people (C), 75 patients had no significant peripheral neuropathy Diabetes (DM group) and 30 patients with peripheral neuropathy in diabetic patients (DN), the site of the dynamic plantar pressure. Outcome of the 3 groups had no significant difference between the average weight of [C group (64 ± 10) kg; DM group (66 ± 12) kg: DN group (64 ± 11) kg, P> 0.05]. DN group average peak pressure for foot (3.71 ± 0.79) kg/cm2, significantly higher than that of DM group [(3.00 ± 0.80) kg/cm2, P <0.001] and the c group [(2.84 ± 0.57) kg/cm2, p <0.001]. dm group c with the average peak pressure enough there was no significant difference (p = 0.055). DN group with the C group, arch Pressure [(0.49 ± 0.23) kg/cm2 ratio (0.60 ± 0.28) kg/cm2, P = 0.037] and 2 toe pressure [(0.66 ± 0.21) kg/cm2 ratio (0.73 ± 0.32) kg/cm2, P = 0.048] decreased significantly, No. 2 in the first metatarsal pressure increased [(3.01 ± 0.78) kg/cm2 ratio (2.36 ± 0.63) kg/cm2, P <0.001]. Conclusions of the peripheral neuropathy in diabetic patients with foot pressure on the dynamic changes in arch And reduce the pressure on the toe, the first metatarsal foot peak pressure and abnormally high pressure, may increase the risk of foot ulcers.

Diabetes Mellitus: Peripheral Blood Circulation and Peripheral Neuropathy

PURPOSE: This study was done to investigate the effect of self-foot reflexology on peripheral blood circulation, peripheral neuropathy and to determine the feasibility of self-foot reflexology as a nursing intervention. METHOD: This was nonequivalent control pretest-posttest study with 76 patients with type 2 diabetes mellitus (ages between 40-79) recruited from public health centers in Busan city. Intervention was a 6 week (2 days per week at research center, 5 days at home) self-foot reflexology (Preparation of 15 minute foot soak followed by 15 work on each foot), and outcome variables were peripheral blood circulation and peripheral neuropathy (tactile response to monofilament, intensity of symptoms of peripheral neuropathy). ANCOVA was used to do the statistical analysis. A .05 significance level was set for evaluating the effects of self-foot reflexology. RESULTS: The self-foot reflexology was relatively effective not only in reducing peripheral neuropathy(especially tingling sensation and pain) but also in improving ability to sense the 10-g force monofilament. CONCLUSION: Even though self-foot reflexology was not effective in improving peripheral circulation, it had good effect on improving peripheral neuropathy. Therefore self-foot reflexology can be used as a nursing intervention program for promoting foot care for patients with DM patients.

Jeong IS., "Effect of Self-Foot Reflexology on Peripheral Blood Circulation and Peripheral Neuropathy in patients with Diabetes Mellitus,"  Journal Korean Academic Fundamental Nursing 2006 Aug;13(2):225-234. Korean. College of Nursing, Pusan National University, Korea. *protected email*.k

Diabetes: Peripheral neuropathy

Objective To investigate the foot massage for diabetic peripheral neuropathy (DPN) in the treatment. Methods 60 cases of diabetic peripheral neuropathic pain change were randomly divided into intervention and control groups of 30 cases of the control group to be conventional diet, exercise, drop A sugar processing and cobalt ammonium 1000 ?? intravenous day, the intervention group, in addition to dealing with the control group, and to Chinese medicine foot a day, a month for a course of treatment. compared between the two groups before and after treatment clinical symptoms and the common peroneal nerve tibial nerve motor nerve conduction velocity (MNCV) and the superficial peroneal nerve sensory nerve conduction velocity (SNCV). result of the intervention group and the control group and the common peroneal nerve MNCV tibial nerve and superficial peroneal nerve SNCV after treatment than before treatment significantly increased compared with the control group, the intervention group of clinical symptoms after treatment significant efficiency and total efficiency were significantly higher (P <0.001), after treatment intervention group and the common peroneal nerve, and the tibial nerve and superficial peroneal nerve mncv the sncv significantly higher. conclusions of the joint chinese foot massage is the treatment of diabetic peripheral neuropathy pain of a simple and effective method, it is clinical.  zhang jing hui, wong fung hair, liu xinhua, zhou yi hui, liu ouyang, "foot massage treatment of 60 patients with diabetic peripheral neuropathy effect ofŠ "observation of effect of applying foot soak and massage to 60 patients with diabetic peripheral neuropathy," chinese nursing journal, 2007 07 

Diabetes: Peripheral neuropathy

Objective To observe the effect of the bath and hand-foot-point massage treatment of diabetic peripheral neuropathy (DPN) results. Methods 82 cases were divided into two groups, the control group using conventional drug treatment, observation group in the conventional drug treatment on the basis of the use of Chinese medicine bath and hand-foot-point massage of the 12 weeks of treatment, and effects. result of the efficient observation group (81.0%) than the control group (52.5%, P <0.05) between nerve conduction velocity has improved after treatment ( p <0.05), and the improvement of the observation group than the control group (p <0.05). medicine bath and hand-foot-acupressure for the department of diabetic peripheral neuropathy rehabilitation better than purely western medicine. "chinese ministry of bath and hand-foot-point massage treatment of diabetic peripheral neuropathy in 42 casesŠ" "effect of medicated bath plus acupoint massage on limbs in treating 42 patients with diabetic peripheral neuropathy effect of medicated bath plus acupoint massage on limbs in treating 42 patients with diabetic peripheral neuropathy" (journal of integrative medicine in china) chinese journal of integrated traditional and western medicine, 2006, no. 11

The post Neuropathie en reflexologie voetzool appeared first on Neuropathische pijn.

De vasculitis, een moeilijk woord voor een ontsteking van de bloedvaatjes, blijft bij deze aandoening beperkt tot de bloedvaatjes naar de zenuwen. In het Engels noemt men deze aandoening: ‘nonsystemic vasculitic neuropathy’ (NSVN)

Het is één van de meest voorkomende vormen van vasculitis neuropathie. De zogenaamde diabetische en niet-diabetische radiculoplexus neuropathie zijn varianten van de NSVN. 

Patiënten met een NSVN hebben toenemende pijnen, zwakte en verminderde tastzin van de huid. Die klachten nemen langzaam over maanden toe in ernst. In tegenstelling tot de polyneuropathie is de verdeling van de symptomen niet aan de uiterste uiteinden van het lichaam, maar is de verdeling van de polyneuropathie minder voorspelbaar, hier en daar optredend. De zenuwen die het meest te lijden krijgen van die vaatontsteking zijn de zenuwen van de voet en de arm (de peroneus en ulnaris zenuw).

In het bloed blijkt dat bij de helft van de patiënten de bloedbezinking duidelijk verhoogd is.  Voor de definitieve diagnose is een biopt nodig, waar dan actieve ontstekingen van de vaatwanden gezien moeten worden.

De behandeling van deze vaatwandontsteking gaat met sterk werkzame geneesmiddelen zoals cyclophosphamide en prednison. Maar er zijn geen studies gedaan naar de effectiviteit van die middelen bij deze aandoening.

De werkzaamheid wordt verwacht op grond van het remmende effect van deze middelen op de ontspoorde ontstekingsreacties. Bij éénderde van de patiënten ontstaan ook na een succesvolle behandeling weer nieuwe periodes met klachten, en soms sterven patiënten door deze ziekte of de behandeling ervan. Ook kunnen patiënten last blijven houden van chronische pijnen, zelfs na een behandelingstraject. We hebben dus te maken met een lastige ziekte, deze NSVN! [1]

Prof.dr. Jan M. Keppel Hesselink, MD en DJ Kopsky, MD, versie juli 2009

The post Niet-systemische vasculitis neuropathie appeared first on Neuropathische pijn.

In het Nederlands Tijdschrift voor Geneeskunde (Ned Tijdschr Geneeskd. 2013;157:A5728) wordt aandacht gevraagd voor het in 1984 voor het eerst beschreven feit dat IC-patiënten als complicatie van hun ernstige ziekte een polyneuromyopathie kunnen ontwikkelen.

De oorzaak van deze polyneuropathie is nog steeds niet bekend. Het komt echter vaak voor, bij 80-100% van de patiënten met ernstige infecties en meervoudig orgaanfalen. De polyneuropathie is gemengd, zowel sensibele, motorische als dunne zenuwvezels kunnen aangedaan zijn, met veel onaangename symptomen als gevolg.

De klinische symptomen zijn pijn, spierzwakte en uitval van gevoel en verminderde spierkracht. De spierzwakte kan zo ernstig zijn dat patiënten ook slecht ademen kunnen en dat beademing nodig is.

Ongeveer 70% van de polyneuropathie patiënten herstelt volledig, maar dit herstel kan wel  erg lang duren (jaren).

Bron: Ned Tijdschr Geneeskd. 2013;157:A5728: Klinische les
Het leven van een Intensive-Care-overlever, door: Johannes H. Rommes, Lisa van de Braak, Janneke Niessen, Annemarije Braber en Greetje van de Wal

The post Polyneuropathie na Intensive Care opname appeared first on Neuropathische pijn.

Voor neuropathische pijn: vele soorten acupunctuur..

Er is niet één soort, maar vele soorten acupunctuur , daar staan weinig mensen bij stil. Meestal, als men over acupunctuur spreekt, wordt de klassieke Chinese acupunctuur bedoeld. Die vorm van acupunctuur werd al voor de geboorte van Christus beoefend en is voornamelijk in China ontwikkeld. Maar er zijn veel meer vormen van acupunctuur en met sommige vormen zijn extra effecten te bereiken. Het merendeel van de acupunctuurvormen zijn ontwikkeld in China en andere landen in het verre Oosten. De Europese acupunctuur heeft vermoedelijk ook bestaan, maar is uitgestorven. Er is in de jaren negentig van de vorige eeuw namelijk een bevroren mummie met tatoeages in de Alpen ontdekt, die 5200 jaar geleden gestorven was. Zijn tatoeages waren gelokaliseerd op  acupunctuurpunten die mogelijkerwijs gebruikt zijn om de pijnen van zijn artrose te behandelen. Waarschijnlijk werd ook in het oude Egypte een vorm van acupunctuur gebruikt. Er is wel één vorm van acupunctuur exclusief in Europa ontwikkeld, in de vorige eeuw in Frankrijk door de arts Nogier, de ooracupunctuur.

Naast de Chinese acupunctuur bestaan er momenteel uiteenlopende acupunctuurtechnieken: koreaanse hand- en voetacupunctuur, pols- en enkelacupunctuur, duim-, neus-, voetzool-, oor-, buik-, segmentale-  en electroacupunctuur en de Ayurvedische acupunctuur.

Neuroacupunctuur bij neuropathie

Neuroacupunctuur is een verzamelnaam voor enkele vormen van acupunctuur die specifiek ingezet worden bij de behandeling van neurologische ziekten en chronische pijnen. Ook kunnen onderdelen van de neuroacupunctuur ingezet worden bij psychiatrische stoornissen zoals depressies en angststoornissen. Eén van de onderdelen van de neuroacupunctuur is de schedelacupunctuur, waarbij naalden in de schedelhuid ingebracht worden. De speciale Japanse schedelacupunctuur, ontwikkeld door Dr Yamamoto, wordt ook wel aangeduid met de term neuroacupunctuur, aangezien deze acupunctuurvorm vooral effectief is bij de behandeling van neurologische ziekten en pijn, zoals bij neuropathische pijn.

Neuroacupunctuur als term

‘Neuroacupunctuur’ als term wordt ook op een tweede wijze gebruikt, als een verzamelnaam voor de multidisciplinaire studie naar de werking van acupunctuur verklaard vanuit het zenuwstelsel. Het eerste tekstboek die deze invalshoek koos verscheen in 2001, onder de titel: “Neuroacupuncture: Scientific Evidence of Acupuncture Revealed” (1). Het werkingsmechanismen van acupunctuur in het algemeen wordt steeds meer gezocht via de invloed van acupunctuurnaalden op met name het centrale zenuwstelsel, maar ook op de hormoonhuishouding en op het immuunsysteem. Dit boek is samengesteld door een team van specialisten onder leiding van een hoogleraar aan de Universiteit van Californië. In dit belangwekkende werk wordt door wetenschappers uit de neuroradiologie, neuro-oftalmologie en neuroanatomie de modernste resultaten besproken van de research naar de effecten van acupunctuur op m.n. centraal zenuwstelselniveau. Uit recent onderzoek blijkt bijvoorbeeld dat met moderne beeldvormende technieken, zoals PET scanning, na het prikken van acupunctuurpunten specifieke delen van de hersenen een versterkt metabolisme tonen. En zelfs dat er bepaalde genen in de hersenen door acupunctuur in- en uitgeschakeld kunnen worden.

Neuroacupunctuur is zo belangrijk geworden, dat aan de Nobel Universiteit in Los Angeles (USA) een speciale leerstoel is opgericht en een hoogleraar is benoemd die onderzoek begeleidt en onderwijs geeft m.b.t. de neuroacupunctuur.

Yamamoto New Scalp Acupuncture (YNSA)

De meest recente vorm van neuroacupunctuur, de Japanse schedelacupunctuur volgens Yamamoto, is vooral goed te gebruiken bij de behandeling van pijnsyndromen. Deze vorm van acupunctuur gaat ervanuit dat er op de hoofdhuid projecties bestaan van alle organen en ledematen. Vaak reageren de klachten al direct positief bij het drukken op het op de hoofdhuid gelegen en met de klacht corresponderende punt, waarna het punt geprikt wordt. Belangrijk is onderscheid te maken aan welke kant op de schedel er geprikt wordt: of op de Yang (achterzijde) of op de Yin (voorzijde) zone. Patiënten met chronische syndromen zoals Multipele Sclerose of de ziekte van Parkinson reageren vaak beter als de Yangzone wordt gestimuleerd. Een veel gebruikt punt door de neuroacupuncturist die het YNSA systeem hanteert, is het zogenaamde D punt. Dit punt bevindt zich boven het jukbeen voor de oorschelp. Het D punt wordt voornamelijk geprikt voor de behandeling van klachten van de benen, de onderbuik en de lumbale wervelkolom.

Er bestaat een integratie tussen enkele aspecten van de YNSA methode en de traditionele Chinese geneeskunde. Dit uit zich voornamelijk in de punten die corresponderen met de organen en de orgaan- en meridiaanenergieën, de zogenaamde Y-punten. Als er bijvoorbeeld op de rug een pijnlijk Chinees acupunctuurpunt (Back Shupunt) is, corresponderend met een bepaald orgaan, zoals bijvoorbeeld de nieren, dan kan de pijn ook direct verminderen of opgeheven worden door het corresponderend Y-nierpunt aan dezelfde zijde te prikken. De zones met de Y punten liggen rond het oor.

Soms zetten we ook electroacupunctuur in op de YNSA punten, afhankelijk van de klachten en de duur van de klachten. Zeker bij patiënten die een beroerte hebben doorgemaakt is het belangrijk om vaak verschillende methoden af te wisselen of te combineren, om de aangedane ledemaat of orgaan via verschillende wegen zo veel mogelijk te stimuleren. Acupunctuur bij de behandeling van een beroerte lijkt het meest effectief als direct, een paar dagen na het optreden van het neurologisch uitval begonnen wordt met de behandeling. Zo worden direct de hersenen ook gestimuleerd, om nieuwe verbindingen aan te leggen, zodat de functie weer voor een deel of zelfs geheel hersteld wordt.

Yamamoto zelf echter meent dat men het aantal naalden minimaal moet houden voor een optimaal effect van zijn methode. Dit berust op zijn uitgebreide ervaring met zijn systeem. Er is echter op dit gebied nog geen wetenschappelijk onderzoek gepubliceerd. Wij hebben gemerkt dat alleen bij speciale pijnsyndromen men het aantal naalden inderdaad minimaal moet houden, zoals bijvoorbeeld bij de behandeling van posttraumatische dystrofie. Als men daar meer naalden zet dan de strikt noodzakelijke  hoeveelheid naalden, neemt het pijnstillende effect van de behandeling namelijk weer af. Wel kan men de YNSA methode bij de behandeling van posttraumatische dystrofie erg goed combineren met een andere vorm van neuroacupunctuur, de segmentale electroacupunctuur op rugpunten naast de wervels. Hierdoor wordt de effectiviteit veelal vergroot.

Wij vinden dat de techniek volgens Yamamoto een goede aanvulling is in de praktijk van de neuroacupuncturist, met name bij de behandeling van neuropathische pijnen

Onderzoek

Er zijn al een aantal studies uitgevoerd naar het effect van acupunctuur bij neuropathie en vooral bij diabetische neuropathie. In een studie met 46 neuropathie patienten door diabetes, bleek de klassieke acupunctuur in de merendeel van de patienten een positief effect te hebben.[1] Uiteindelijk hebben 44 patienten de studie afgerond waarvan 77% duidelijke klachtenverlichting opmerkte. Een kleine pilotstudie suggereerde dat het uitmaakt welke vorm van acupunctuur wordt ingezet. De Japanse vorm bleek subjectief meer effect te hebben op de pijn, dan de Chinese vorm.[2]

Ook verbeterde de zenuwgeleiding na acupunctuur of electroacupunctuur bij diabetespatienten met neuropathie.[3][4][5][6]

Patienten met neuropathie door HIV (medicatie) bleken ook goed te reageren op Chinese manuele acupunctuur.[7] Na 10 sessies, 2 maal per week waren de neuropathische klachten als branden, tintelingen, prikken en doofheid duidelijk verminderd.Een andere studie waar ook naast acupunctuur gekeken werd naar het effect van amitriptyline bleek er geen effect te zijn tussen placebo of amitriptyline of acupunctuur.[8] In alle groepen werd de pijn minder.

Hier een voorbeeld van een patient die we o.a. met deze vorm van acupunctuur behandelden:

Maart 2008, prof.dr. Jan M. Keppel Hesselink en DJ Kopsky, artsen

The post Neuroacupunctuur bij neuropathische pijn appeared first on Neuropathische pijn.

Een grote lijst met synoniemen!

En we geven die synoniemen hier in de lijst voor de grap weer. Die lijst komt uit een proefschrift over deeze aandoening , getiteld Neuralgic amyotrophy, proefschrift ter verkrijging van de graad van doctor aan de Radboud Universiteit Nijmegen door Nens van Alfen.

Neuralgic amyotrophy acute brachial neuropathy acute brachial plexitis acute brachial radiculitis acute multiple neuropathy of the shoulder girdle acute paralytic brachial neuritis acute scapulohumeral paralysis acute shoulder neuritis amyotrophic neuralgia amyotrofische neuritis brachial neuritis brachial plexopathy brachial plexus neuritis brachial plexus neuropathy brachial plexus radiculoneuritis cryptogenic brachial plexus neuropathy Erb-Klumpke scher. Lähmung idiopathic brachial neuritis idiopathic brachial plexopathy idiopathic brachial plexus neuropathy idiopathic polyneuritis immune brachial plexus neuropathy la paralysie humero-scapulaire aiguë localized neuritis of the shoulder girdle localized nontraumatic neuropathy long-thoracic nerve palsy mononeuritis multiplex with brachial predilection multiple neuritis of the shoulder girdle multiple shoulder neuritis amyotrophischen Neuralgie névralgie amyotrophiante nontraumatic brachial plexopathy nontraumatic plexitis neuralgia amiotrófica neuralgic amyotrophy neuralgische schouderamyotrofie neuralgische Schulteramyotrophie neuritíd plexus brachialis paralysie amyotrophique des muscles périscapulaires paralytic brachial neuritis paralytisk brachialisneurit postinfectious serratus palsy Parsonage Turner syndrome plexus neuritis postsurgical idiopathic brachial neuritis radiculoplexopathy rheumatic neuritis serratus magnus palsy serum neuritis shoulder-girdle amyotrophy shoulder girdle neuritis shoulder girdle syndrome viral plexitis winged scapula.

Toch een lastige aandoening

In het algemeen vind je de opvatting dat deze aandoening makkelijk geneest. Dat dat niet altijd zo is, blijkt uit het proefschrift waaruit we citeren.

Er kan een toename zijn van de pijn waarmee de aandoening begon van weken tot maanden. De kernsymptomen van de problemen van deze aandoening zijn de extreme zenuwpijn in het begin en het snelle spierverlies, meestal in de armen, met een langzaam herstel in de loop van maanden tot jaren.

Dit herstel bleek volgens het onderzoek beschreven in het proefschrift vaak zelfs na enkele jaren niet volledig, in tegenstelling tot wat iedereen denkt en schreef.

De typische hevige neuropathische pijn van het begin gaat soms in de de loop van de tijd over in overgevoeligheid van de aangedane zenuwen, en vervolgens in een pijn die hardnekkig kan zijn door belasting van de schouder en de arm. [1]

Diagnose amyotrofe schouderneuralgie

Hoe wordt de diagnose amyotrofe schouderneuralgie nu gesteld?
De diagnose wordt gesteld door nauwgezet de klachten van de patiënt in kaart te brengenm, samen met en de bevindingen van het lichamelijk onderzoek. Aanvullende onderzoeken, zoals elektromyografie (EMG), kunnen de diagnose bevestigen. 

Behandeling amyotrofe schouderneuralgie: fysio en prednisolon

Ruim meer dan de helft van de patiënten heeft heeft na ruim een maand hardnekkige pijn in het gebied rond het schouderblad, de nek en het achterhoofd. Ook pijnklachten in het schoudergewricht komen vaak voor. Deskundige fysiotherapie is hier belangrijker dan pijnstilling, die vaak weinig uithaalt.

De behandeling van de pijn, vooral aan het begin, bleek het beste te geschieden door een combinatie van een langwerkende pijnstiller uit de groep van  de Brufen-achtigen (NSAID) en een opiaat.

In de laatste Cochrane review staat ook weinig dat ons verder helpt:

At this moment there is no evidence from randomised trials on any form of treatment for neuralgic amyotrophy. Evidence from one open-label retrospective series suggests that oral prednisone given in the first month after onset can shorten the duration of the initial pain and leads to earlier recovery in some patients. Randomised clinical trials are needed to establish the efficacy of treatment with corticosteroids or other immune-modulating therapies. [2]

Een retrospectieve studie uit Nijmegen suggereert oraal prednisolon, niet echt origineel, maar mogelijk wel wat werkzaam..[3] 

Mogelijk dat de fysiotherapeut dus iets zinvols kan bijdragen, maar duidelijk moge zijn dat we veel niet weten op het gebied van dit ziektebeeld! 

Auteurs: prof. dr. J.M. Keppel Hesselink en D.J. Kopsky, artsen; versie maart 2010; revisie april 2013, JMKH

Gerelateerde artikelen

The post Amyotrofe schouderneuralgie appeared first on Neuropathische pijn.

Overgewicht en ontsteking 

In een recent artikel stond dat de bevinding dat vetzucht of overgewicht een chronische ontsteking is, de weg plaveit naar nieuwe behandelvormen en therapieen:

Our observations that proinflammatory factors increase calcium sensing receptor (CaSR) levels in adipocytes, and the reported ability of CaSR to elevate cytokine levels, open new aspects in the study of obesity inflammatory state pathophysiology, providing a potential novel therapeutic prevention and treatment target. [1] 

Er is inmiddels overweldigend veel bewijs dat overgewicht samenhangt met een chronische ontsteking. [2][3][4] Zelfs bij kleine te dikke kinderen geldt dit, en als die goed afvallen, neemt de ontsteking ook af! [5][6]

Wij werken in onze kliniek met lage dosis naltrexone (LDN). Er is inmiddels aardig wat literatuur waaruit de pijnstillende en ontstekingsremmende werking van LDN blijkt. [7] Boeiend is ook dat LDN ook in diermodellen niet alleen pijnstillend werkt maar ook het eetgedrag remt. [8]

Een recente studie gaf aan dat natrexone ook gewichtsreductie kan bewerken, samen met een andere stof. [9][10] Maar de dosis die daar gebruikt werd is vrij hoog, wij denken dat veel lagere doseringen veel beter werken.

Lage dosis naltrexone in chronische pijn bij diabetes en obesitas

Omdat LDN een anti-ontstekingswerking heeft, en ook een pijnstillende werking, zetten we soms deze stof in, in een doses tussen 1 en 2.5 mg. Dat combineren we ook wel met tramadol, dat we dan 12 uur later geven. Daar zit een subtiel farmacologisch idee achter, en het belangrijkste is dat we in de praktijk van alledag goede resultaten zien, met vrijwel geen bijwerkingen! 

August 2010, Prof. dr.  M. Keppel Hesselink

The post Overgewicht, ontsteking in vetcellen en lage dosis naltrexone appeared first on Neuropathische pijn.

Pijn komt bij een erg groot deel van de patiënten met kanker voor. Leukemie en lymfklierkanker gaan in het algemeen gepaard met duidelijk minder pijn. Kankerpijn is in het algemeen goed te behandelen. Maar ongeveer 1 op de 20 patiënten heeft ernstige pijn die niet te behandelen is. De pijn kan uit verschillende soorten bestaan, somatische pijn genoemd, pijn aan botten, spieren en dat soort weefsels, pijn aan de organen, de zogenaamde viscerale pijn genoemd. En de neuropathische pijn.

Twee derde van de kankerpatiënten met pijn kampt met nociceptieve pijn, bij één op de tien is deze puur neuropathisch. In een kwart van de gevallen is er sprake van een gemengde pijn. In Januari 2008 maande een hoogleraar het volgende, gemeld in Medisch Contact Nr. 02 van 10 januari 2008:

Behandeling van neuropathische kankerpijn

In de richtlijn van de integrale kankercentra staat: Gabapentine of pregabaline en tricyclische antidepressiva zijn de middelen van keuze bij de behandeling van neuropathische pijn bij patiënten met kanker.  Voorts: Behandeling met opioïden moet worden overwogen voor de behandeling van pijn bij patiënten met kanker met zowel een nociceptieve als een neuropathische component (als eerste keuze) of bij onvoldoende reactie op gabapentine of pregabaline en/of tricyclische antidepressiva. Andere antidepressiva en anti-epileptica dienen alleen te worden voorgeschreven aan patiënten met pijn bij kanker door of in overleg met artsen die ervaring hebben met de behandeling van neuropathische pijn. Capsaïcine en lidocaïne/prilocaïne crème kunnen worden overwogen voor lokale behandeling van neuropathische pijn bij patiënten met kanker. Toepassing van andere middelen (met name esketamine) dient bij pijn bij patiënten met kanker alleen plaats te vinden bij onvoldoende effect van bovengenoemde middelen en door artsen die ervaring hebben met de behandeling van neuropathische pijn.

Disclaimer: door de nieuwe wetgeving zijn we niet in staat merknamen van palmitoylethanolamide te noemen, U zal die informatie over merken niet op onze site aantreffen.

The post Neuropathische pijn bij kanker appeared first on Neuropathische pijn.

De acute ischaemische opticus neuropathie is een soort beroerte, een infarct van de oogzenuw. Ook kan het eind van de oogzenuw in het oog zelf aangedaan zijn, dan noemt men dat een AION (Anterieure Ischaemische Opticus Neuropathie). 

Hier zie je een snel verlies van het zien. Oogartsen spreken van een netvlies infarct als ze de patient uitleggen wat er aan de hand is. Een behandeling is helaas niet mogelijk, alleen voorkomen dat het weer gebeurt is mogelijk door aspirine voor te schrijven.[1] [2]

Versie oktober 2009; Auteurs: Prof.dr. Jan M. Keppel Hesselink en Drs David J. Kopsky, artsen  

The post Ischemische opticus neuropathie appeared first on Neuropathische pijn.

Bijwerkingen:

spieren (myopathie, rabdomyolyse)

De statines veroorzaken zelden spierpijn, gewrichtspijn, spierzwakte of spierkramp. Meestal is dit onschuldig, maar soms ontstaat myopathie, een ernstige spieraandoening die bij 1 op 1000 gebruikers optreedt. Deze spierpijn komt snel en de pijn is hevig. Uiteindelijk kan, als er niet wordt ingegrepen, dit leiden tot spierafbraak (rabdomyolyse) en acuut nierfalen.

Bij kleine en magere mensen, ouderen en patiënten met verminderde nierfunctie is het risico op myopathie groter. Het risico op ontwikkelen van myopathie is ook verhoogd bij combinatie van bijvoorbeeld simvastatine met andere middelen zoals bepaalde antibiotica of antimycotica vanwege CYP3A4 remming.

Indien spierklachten snel opkomen en hevig pijn geven, en dit niet te wijten is aan bijvoorbeeld sport- of tuinactiviteiten, moet de patiënt direct staken met het statine en contact opnemen met de huisarts. In overleg met de arts wordt een vervolgbehandeling afgesproken. Het is voor de patiënt niet schadelijk als tijdelijk één of twee weken geen cholesterolverlagend middel wordt gebruikt.

Indien de patiënt last krijgt van myopathie of van spierzwakte die hij of zij ervaart als een vermindering van de kwaliteit van leven, dient de oorzaak te worden nagegaan. Als de klacht het gevolg is van een te hoge spiegel door een interactie, kan een lagere dosis een oplossing zijn of een ander statine. Indien de oorzaak niet duidelijk is, kan overstappen op een ander cholesterolverlagend middel aangewezen zijn.

Prof.dr. Jan M. Keppel Hesselink, MD en DJ Kopsky, MD, versie juli 2009

Gerelateerde artikelen

The post Statines en myopathie appeared first on Neuropathische pijn.

Vasculitis neuropathie kan een onderdeel vormen van een ontsteking van bloedvaatjes in het hele lijf, de zogenaamde systemische vasculitis. Maar het kan ook een onderdeel zijn van niet systemische vasculitis. Het klinische beeld is meestal beperkt tot een aandoening van een enkele zenuw, of meerdere zenuwen tegelijkertijd, maar het is vrijwel nooit een symmetrische aandoening, zoals de polyneuropathie dat is. 

Hiernaast een plaatje van een typische vasculitis, rond de kleine bloedvaatjes zie je een zogenaamd infiltraat van ontstekingscellen. 

Het meest komt voor een asymmetrische of multifocale pijnlijke neuropathie. Dat wil zeggen dat de pijn op verschillende plaatsen gevoeld kan worden. De medische term daarvoor is de mononeuritis multiplex. Dat zien we in meer dan de helft van alle gevallen van patienten die een vasculitis neuropathie krijgen.

De meest getroffen zenuw is een zenuw in het been, maar ook de zenuwen naar de arm kunnen aangedaan zijn. 

De meest voorkomende ziektebeelden die deze vasculitis kunnen veroorzaken zijn de reumatische aandoening polyarteritis nodosa en het Churg-Strauss syndroom. 

In het eerste geval, bij polyarteritis nodosa die een auto-immuun ziekte is, raken vooral de middelgrote en grote slagaderen ontstoken. In het tweede geval zijn dat kleinere vaten. Het Churg-Strauss Syndroom is ook een vorm van systeemvasculitis en ook een auto-immuunziekte die  dus gekenmerkt wordt door een chronische ontsteking van de wat kleinere vaten.

Soms kan een foute diagnose gesteld worden en gaat het bijvoorbeeld om een neuroborelliose. [1] Maar ook kan vasculitis neuropathie een bijwerking van geneesmiddelen zijn. [2]

Indeling van de vasculitis neuropathieen

We volgen een overzicht uit 2005: [3]

Primary systemic vasculitides 

1. Polyarteritis nodosa
2. Churg-Strauss syndrome
3. Microscopic polyangiitis
4. Wegener’s granulomatosis

Secondary systemic vasculitides 

1. Rheumatoid vasculitis
2. Hepatitis C and mixed cryoglobulinaemia
3. HIV and cytomegalovirus
4. Paraneoplastic vasculitic neuropathy
5. Non-systemic vasculitic neuropathy
6. Diabetic and non-diabetic lumbosacral radiculoplexus neuropathy 

Because neurologists play an integral part in the diagnosis and management of patients with vasculitis affecting the peripheral nerves, they need to understand the classification and treatment options and indications for these diseases. Provision of care for patients with vasculitic neuropathy also includes appropriate surveillance of potential complications of treatments.

Although corticosteroids remain the mainstay of treatment for non-viral systemic vasculitic neuropathy, current treatments are becoming more disease specific. Prospective clinical trials of traditional and novel treatments are needed to identify indications and establish efficacy for cytotoxic agents, intravenous immunoglobulin, and plasma exchange. Prospective trials are also needed to provide guidelines for the induction process and the duration of maintenance therapy.

Ideally, future research will lead to safer long-term treatments that target specific components of the inflammatory pathway.

Er zijn verschillende behandelingen voor vasculitis neuropathie mogelijk, en naast de klassieke middelen die het immuunsysteem onderdrukken worden moderne antilichamen soms als tweede lijnsbehandeling ingezet, zoals rituximab, infliximab, en alemtuzumab. [4][5]

Maart 2010, prof. dr. Jan M. Keppel Hesselink,

revisie mei 2012, JMKH 

The post Vasculitis neuropathie appeared first on Neuropathische pijn.

Als de schildklier het schildklierhormoon te weinig maakt, komt het lichaam in een staat die we hypothyreoidie noemen. Dan worden de haren broos, het humeur daalt, en de huid wordt droog. En ook kunnen er symptomen optreden van een polyneuropathie, en zelfs een myopathie.  

Er zijn vormen van polyneuropathie waarbij ook pijn kan ontstaan.[1]

Bij patiënten met een te lage schildklierhormoonfunctie wordt relatief vaak (40%) tekenen gezien van polyneuropathie. Dat werd door de Nederlandse onderzoeksgroep van de neuroloog Dr Wim Linssen gevonden.[2]

Het behandelen met schildklierhormoon is meestal afdoende, en de symtomen kunnen dan vrij snel verdwijnen.

Versie oktober 2009; Auteurs: Prof.dr. Jan M. Keppel Hesselink en Drs David J. Kopsky, artsen 

The post Neuropathie bij schildklierzwakte appeared first on Neuropathische pijn.

Het gaat hoogst waarschijnlijk om een dunnevezel neuropathie. De onderzoekers stelden:

Restless genital syndrome is highly associated with pelvic varices and with sensory neuropathy of the pudendal nerve and nervus dorsalis clitoridis., whose symptoms are suggestive for small fiber neuropathy (SFN).  [1]

Behandelingen met TENS lijken zinvol.[2]

Januari 2010, prof.dr. Jan M. Keppel Hesselink 

The post Continu orgasme syndroom: restless genital syndrome appeared first on Neuropathische pijn.

Voor heel ernstige gevallen kan de INP creme die we ontwikkeld hebben een uitkomst bieden, maar daar is een recept voor nodig van een arts.

Brandende voeten worden ook wel aangeduid met de Engelse term Burning Feet, is een neuropathisch pijnsyndroom dat gekarakteriseerd wordt door pijnlijke, brandende voeten. Er zijn vele oorzaken voor brandende voeten, de gemeenschappelijke factor zijn de zenuwen die pijnsignalen afgeven.

In die voeten is er naast de brandende sensaties ook vaak van allerlei anders te voelen, pijnlijke sensaties die dokters paresthesieën noemen. Brandende voeten zijn vaak een onderdeel van een andere ziekte, maar het kan ook op zichzelf bestaan. Als het onderdeel van andere aandoeningen is, gaat het dan meestal om een sensibele polyneuropathie, zoals bij diabetes, of een zogenaamde dunne vezelneuropathie (DNV).

Brandende voeten

Brandende voeten: van schimmel (Candida) tot slechte schoenen

Brandende voeten komen vooral veel voor bij oudere mensen. De ernst van de branderigheid kan nogal variëren, soms alleen een lichte irritatie, soms hele heftige pijn. Brandende voeten kunnen tijdelijk zijn. Soms ligt de oorzaak voor de hand, zoals bij huid-irriterende stoffen of slecht passende schoenen of een schimmelinfectie (het zwemmerseczeem, of Candida).

En brandende voeten bij neuropathie

Maar in het merendeel van de gevallen komen brandende voeten voor bij diabetische neuropathie, bij de zogenaamde neuropathie die CIAP heet of bij andere vormen van polyneuropathie.

Er is ook nog een erfelijke vorm van brandende voeten beschreven die zogenaamd autosomaal dominant overerft en die tot de groep van hereditaire sensibele en autonome neuropathieën (HSAN) behoort. Deze vorm van brandende voeten is echter super zeldzaam

Tenslotte bestaat er de zogenaamde beklemmingsneuropathie van een zenuw naar de grote teen, het zogenaamde tarsale tunnelsyndroom dat ook brandende voeten kan veroorzaken. Dan zit een zenuw in de knel, bijvoorbeeld bij de tenen of bij de enkel.

Brandende voeten effectief en veilig behandelen, en dunne vezels beschermen

Ok, dan heb je brandende voeten en de oorzaak is een polyneuropathie, een aandoening aan de zenuwen, wat dan te doen?

Daarvoor hebben wij een effectief en veilig behandelprotocol ontwikkeld, waardoor de voetbrand vaak veel minder wordt, zonder dat je last krijgt van bijwerkingen. Een belangrijke factor bij die behandeling zijn een aantal pijnstillende cremes  (worden voorgeschreven door artsen) die we in ons instituut ontwikkeld hebben en de commercieel verkrijgbare PEA creme. Een tweede belangrijke factor is het natuurlijke pijnstillende en ontstekingsremmende stofje palmitoylethanolamide (PEA) die in capsules van 400 mg beschikbaar zijn en als PEA creme. Palmitoylethanolamide is een lichaamseigen balansbrengende stof, die uitvoering beschreven is op de website www.palmitoylethanolamide4pain.com

Boeiend is dat farmacologen in 2013 aantoonden dat  PEA de dunne vezels kan beschermen en zelfs weer kan helpen met herstel, zoals op deze grafiek duidelijk te zien is. Bij het beschadigen door een ziekteproces, nemen de dunne vezels af in diameter en aantal. In de rechter groep van het staafdiagram is te zien dat PEA de dunne vezels helpt herstellen over het hele vezel traject. Er wordt aanbevolen om de pijn te behandelen via de capsules en via de huid met de PEA creme, om zo de dunne huidzenuwen ook tot rust te brengen.

Brandende voeten met PEA behandelen

Hier drie voorbeelden van patienten met brandende voeten en de resultaten van de behandeling ervan:

Disclaimer: door de nieuwe wetgeving zijn we niet in staat merknamen van palmitoylethanolamide (PEA) voor het supplement en de creme te noemen, U zal die informatie over merken niet op onze site aantreffen. U kunt echter makkelijk de producent vinden via google als u zoekt naar bijvoorbeeld de PEA creme.

Versie augustus 2010; Auteurs: Prof.dr. Jan M. Keppel Hesselink en Drs David J. Kopsky, artsen.

Revisie maart 2012, JMKH, revisie mei 2012, JMKH, revisie april 2013, JMKH, rev. aug 2014

Gerelateerde artikelen

The post Brandende voeten, nieuwe, veilige en effectieve behandeling appeared first on Neuropathische pijn.

De Universiteit van Maastricht is gespecialiseerd in de diagnose en de behandeling van dunne vezel neuropathie. Er is in dat universitaire centrum veel ervaring. Hier de aanbevelingen uit 2009 van Maastricht.

Protocol dunne vezelneuropathie

M. Bakkers, C. Faber, I. Merkies, 15 november 2009   

Inleiding dunne vezelneuropathie

Disfunctie van dunne zenuwvezels (A-delta en C vezels, aansturing sensibele (pijn- en temperatuurzin) en autonome functies) kan bij aanvang of in het verloop van een neuropathie op de voorgrond staan of geïsoleerd voorkomen. Bij geïsoleerde dunne vezel neuropathie kan de diagnose moeilijk zijn vanwege geen of geringe afwijkingen bij standaard neurologisch onderzoek (normale kracht, vibratiezin en reflexen) en een normaal zenuwgeleidingsonderzoek.Het stellen van de diagnose geïsoleerde dunne vezel neuropathie is van belang bij zoeken naar onderliggende oorzaak (deels andere etiologie dan dikke vezel neuropathie), hoewel een oorzaak vaker gevonden wordt indien sprake is van een gecombineerde (dikke en dunne vezel) neuropathie.  

Diagnose DNV:

Op basis van klinisch beeld, normaal zenuwgeleidingsonderzoek, afwijkend huidbiopt (alleen aan te vragen in overleg met Dr. Faber/ M. Bakkers sein 7609) of afwijkende temperatuurdrempels en contact heat evoked potentials, zie flowchart. 

Klinische verdenking dunne vezelneuropathie:

Twee of meer van de volgende symptomen dienen aanwezig te zijn:  

Aanvullende onderzoeken ter analyse van de ernst van de dunne vezelneuropathie:

bij duidelijke orthostatische klachten AFO aanvragen. Bij cardiale klachten consult cardiologie. 

Aanvullend onderzoek bij DNV en analyse onderliggende aandoening (zie ook DD en flowchart):

Altijd: nuchter glucose, leverfunctie, lipidenspectrum, ACE, Paraproteïne, vrije lichte ketensANA, ENA, ANCA, HIV,SS-A/SS-B, endomysium IgA, tissue transglutaminase IgA, vit B6, X-thorax

In overleg:glucose tolerantietest[1], anti-Hu, neopterine, soluble ILII, buikhuid/rectum biopt, Alpha galactosidase, lipbiopt.

Behandeling DNV:

in geval van onderliggende aandoening altijd deze eerst trachten te behandelen. Bekijk de lijst (eind van dit document) voor een overzicht van mogelijke symptomathische therapie.          

Differentiaal diagnose en anamnestische clues/bijbeh
orend onderzoek

Symptomathische therapie kan zich richten op:  

The post Dunnevezel protocol van de UvM appeared first on Neuropathische pijn.